Για να δω το τοπίο που βλέπεις, πρέπει να μπω στα μάτια σου. Για να αντιληφθώ τον κόσμο όπως τον αντιλαμβάνεσαι, πρέπει να κατοικήσω στην καρδιά σου. Η απεικόνιση της πραγματικότητας είναι αντικειμενική, αλλά ταυτόχρονα απολύτως αναξιόπιστη, αφαιρεί τη θέση του ατόμου ως υποκείμενο και καταλαμβάνει το προσκήνιο. Στην απεικόνιση του κόσμου, τα οπτικά ερεθίσματα καθορίζουν τη σκέψη, οι αντιλήψεις καθοδηγούν τη συμπεριφορά. Την κατέχουμε και συνυπάρχουμε με αυτήν, μέχρι να δημιουργήσουμε πεισματικές και βαθιές πεποιθήσεις. Ωστόσο, πίσω από την αυταπάτη, υπάρχω μόνο εγώ, χωρίς τον άλλον. Ξεφεύγοντας από την ερημική πραγματικότητα, απομακρυνόμενοι από τον τόπο του χάους, μπαίνουμε στον αυτο-κατασκευασμένο κόσμο προσομοίωσης μέσω της “ISPS” (Εγκεφαλική Στερεοτακτική Παράλυση). Η ISPS λειτουργεί μόνο όταν οι άνθρωποι εισέρχονται σε μια κατάσταση ροής και αλλάζει την ίδια την νοοτροπία μας. Από την εκτόπιση έως την επανεγγραφή, υπάρχουν δυνατότητες· οι αμαρτίες, τα αποτυπώματα και οι σκέψεις των προηγούμενων ζωών πρέπει τώρα να χαλαρώσουν. Αυτή τη στιγμή, πρέπει να αποδεσμεύσουμε τη φύση και την ελευθερία. Δεν θα γίνουμε μια γενιά του σιωπής· απλά θα αποχωρήσουμε από την ανθρώπινη κατάσταση, για να ανακαλύψουμε την αλήθεια και έναν τρόπο για να καταλήξουμε σε ένα μεταφυσικό κόσμο.