Γύρω στο 360 π.Χ., ο Πλάτων έγραψε τον φιλοσοφικο του διάλογο “Τιμαίος”, στον οποίο φαντάστηκε το σύμπαν ως ένα γεωκεντρικό σύστημα, περιλαμβάνοντας ένα έννοια “Μουσική των Σφαιρών,” κατα την οποία κάθε πλανήτης θα είχε τη δική του τονικότητα ήχου ανάλογα με την τροχιά του. Ολόκληρο το σύστημα, ήταν χωριζεται σε μια οκτάβα, μια πέμπτη, ένα τέταρτο και έναν τόνο. Με αυτόν τον τρόπο, το ηλιακό σύστημα αποτελεί μια τέλεια μουσική παρτιτούρα. Σε συνεργασία με το Κέντρο Αστροφυσικής της Λυών, οι καλλιτεχνες εμπνεύστηκαν από αυτήν τη θεωρία, και δημιουργήσαν την εγκατάσταση Timée, μια εμβυθιστική κατασκευη/ εγκατασταση που αποτελείται από δέσμες φωτός και χωρικους ηχητικους.