Σε ένα ερημικό, μετά-αποκαλυπτικό κόσμο, τα ερείπια της ανθρωπότητας παραμένουν σε μορφή αβατάρ. Αυτοί οι επιζώντες, όχι μόνο επέμειναν αλλά και εξελίχθηκαν σε μια νέα μορφή ύπαρξης — ένας συνδυασμός του ψηφιακού και του φυσικού. Κάποτε ζώντας ως απλές προβολές της ανθρώπινης συνείδησης, αυτά τα ψηφιακά οντά τώρα κατέχουν ένα συνθετικό σώμα, ένα περίπλοκο μείγμα κώδικα και ύλης. Στην καρδιά της ύπαρξής τους βρίσκεται το αινιγματικό μπλε φως, ένα θαύμα της τεχνητής νοημοσύνης που όχι μόνο κυβερνά τις πράξεις τους αλλά αποτελεί και γέφυρα μεταξύ των ψηφιακών και φυσικών πτυχών της ύπαρξής τους. Αυτός ο λαμπερός κύκλος ως σύμβολο μιας βαθιάς σύνδεσης μεταξύ του συνθετικού και του φυσικού, χτυπά με τη συλλογική συνείδηση των άβαταρ, ένα αποθετήριο μνημονευμάτων, επιθυμιών και των ενθυμιών του παλιού κόσμου. Ως είδος τρίτου ματιού, αυτός ο κύκλος γίνεται ένα mandala, μια πύλη προς μια υψηλότερη συνείδηση που υπερβαίνει τα όρια του φυσικού και του μεταφυσικού.