Βαθιά μέσα στα σπλάχνα αυτού του έργου τέχνης υπάρχει μια έντονη δραστηριότητα που μας υπενθυμίζει ότι οι φυσικές δυνάμεις της ζωής είναι πάντα σε ασταθή αλλαγή. Είναι ξεκάθαρο ότι αυτό το έργο τέχνης είναι ο οικοδεσπότης ορισμένων οργανισμών που φαίνεται να χορεύουν ελεύθερα στο ρυθμό μιας διευθετημένης δόνησης. Γιατί όμως σχετίζεται με εμάς η δυστυχία αυτού του κομματιού; Ίσως η γενετική μας μνήμη μας κάνει να συμπάσχουμε με το αρχέγονο, ίσως γιατί, τελικά, είμαστε φτιαγμένοι από το ίδιο πράγμα από το οποίο δημιουργήθηκαν αυτοί οι ψηφιακοί οργανισμοί: ρευστότητα, ρυθμό, δόνηση και οργανικότητα.