Προτείνεται ένας διαγενεακός διάλογος μεταξύ της σκηνοθέτιδας και της γιαγιάς της Olga, ενός επιζήσαντα του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Η ταινία εξερευνά την ένταση μεταξύ μνήμης και λήθης σε ένα κυκλικό και διακεκομμένο ταξίδι μέσα από τον αναστοχασμό των τοπίων της αργεντίνικης Παταγονίας. Η σκηνοθέτης επιδιώκει να απαλλάξει την Olga από το βάρος των πολεμικών της μνημών εμβαθύνοντας στο τραύμα και τη μνήμη της, αναζητώντας μια κοινή σύνδεση με την ελπίδα να ανακουφίσει τον πόνο της.